هفت ماده که نباید با سفید کننده سفید شوند!

سفید کننده، ماده‌ای قدرتمند برای تمیز کردن و ضدعفونی کردن است، اما استفاده نادرست از آن می‌تواند آسیب‌ های جدی به سطوح مختلف وارد کند. برخی سطوح مانند چوب، سنگ مرمر، گرانیت، فلزات خاص و پارچه‌های ظریف به شدت به سفید کننده حساس هستند. استفاده از سفید کننده روی این سطوح می‌تواند باعث تغییر رنگ، زنگ‌زدگی، خوردگی و حتی از بین رفتن آن‌ها شود.

ترکیب سفید کننده با برخی مواد شیمیایی دیگر مانند آمونیاک، سرکه و برخی شوینده‌ها می‌تواند گازهای سمی تولید کند که برای سلامتی بسیار خطرناک است. استفاده مداوم و نادرست از سفید کننده روی سطوح مختلف، می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش عمر مفید آن‌ها شود. بخارات حاصل از ترکیب سفید کننده با سایر مواد شیمیایی می‌تواند باعث تحریک چشم‌ها، پوست و دستگاه تنفسی شود.
با مجله اینترنتی لاجورد همراه باشید تا با هفت ماده که نباید با سفید کننده سفید شوند آشنا شوید.

میز و سطوح ساخته ‌شده از سنگ طبیعی

سفیدکننده دشمن سنگ‌های طبیعی است. این ماده‌ی قوی که برای ضدعفونی کردن استفاده می‌شود، می‌تواند به سطوح سنگ آسیب جدی وارد کند.  سفیدکننده حاوی مواد شیمیایی قوی است که می‌تواند به مرور زمان ساختار سنگ را تخریب کند و باعث شود سنگ شکننده و متخلخل شود.

بسیاری از سنگ‌های طبیعی دارای رنگ و رگه‌های طبیعی هستند. سفیدکننده می‌تواند این رنگ‌ها را کمرنگ کرده یا به طور کامل از بین ببرد. سفیدکننده می‌تواند با برخی از مواد معدنی موجود در سنگ واکنش نشان داده و لکه‌های دائمی روی سطح سنگ ایجاد کند. تقریباً تمام سنگ‌ های طبیعی به سفیدکننده حساس هستند. برخی از متداول‌ترین آن‌ها عبارتند از مرمر سنگی بسیار حساس است و سفیدکننده می‌تواند آن را مات و کدر کند. گرچه گرانیت نسبت به مرمر مقاوم‌تر است، اما استفاده مکرر از سفیدکننده می‌تواند به آن آسیب برساند.

ماسه سنگ نیز به سفیدکننده حساس است و ممکن است رنگ آن را تغییر دهد. آهک به دلیل ماهیت آهکی خود به شدت با سفیدکننده واکنش نشان می‌دهد. برای تمیز کردن سنگ‌های طبیعی، بهتر است از مواد شوینده ملایم و مخصوص سنگ استفاده کنید. این مواد به طور خاص برای تمیز کردن سنگ‌ها فرموله شده‌اند و آسیبی به آن‌ها نمی‌رسانند. همچنین می‌توانید از محلول آب و صابون ملایم یا سرکه رقیق شده استفاده کنید.
در یکی از مقالات سایت لاجورد به بررسی انواع مواد ضد عفونی کننده پرداخته ایم. جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید این مقاله را مطالعه کنید.

فلز

از سفیدکننده برای تمیز کردن سطوح فلزی استفاده نکنید. سفیدکننده می‌تواند به فلز آسیب برساند و باعث خوردگی یا تغییر رنگ آن شود. برای تمیز کردن فلز، بهتر است از محلول‌های ملایم‌تر یا مواد طبیعی مانند سرکه، آب لیمو یا جوش شیرین استفاده کنید که ایمن‌تر و مؤثرتر هستند.

سفیدکننده‌ها می‌توانند باعث زنگ زدن فلزات شوند. کلر، که یک ماده اکسیدکننده قوی است، می‌تواند باعث اکسیداسیون و زنگ زدن فلزات مانند آهن و فولاد شود. برخی فلزات دارای پوشش‌هایی هستند (مثل لایه‌های نیکل یا کروم) که ممکن است با سفیدکننده واکنش نشان دهند و این پوشش‌ها آسیب ببینند یا رنگ و براقیت خود را از دست بدهند.

استفاده از سفیدکننده‌ها معمولاً بوهای تند و نامطبوعی ایجاد می‌کند که ممکن است برای برخی افراد آزاردهنده باشد. سفیدکننده‌ها ترکیبات شیمیایی قوی هستند که اگر به طور نادرست استفاده شوند می‌توانند خطراتی برای سلامتی به همراه داشته باشند، از جمله تحریک تنفسی یا پوست.

گاهی اوقات سفیدکننده‌ها در از بین بردن لکه‌ها و آلودگی‌های خاص روی فلزات کارایی خوبی ندارند و ممکن است استفاده از محصولات تمیزکننده خاص برای فلزات مناسب‌تر باشد. برای تمیز کردن فلزات، بهتر است از روش‌ها و محصولات خاص و مناسب برای نوع فلز مورد نظر استفاده کنید تا از آسیب به آن جلوگیری شود.

پارچه‌ های ظریف

وایتکس یا سفیدکننده‌ به دلیل خاصیت قوی رنگ‌ بری و لکه‌بری که دارند، می‌توانند به شدت به بافت پارچه‌های ظریف آسیب بزنند. سفیدکننده‌ها می‌توانند رنگ‌های طبیعی یا مصنوعی پارچه را از بین ببرند و باعث کمرنگ شدن یا تغییر رنگ آن شوند. در برخی موارد، استفاده از سفیدکننده به جای سفید کردن، باعث زرد شدن پارچه می‌شود.

سفیدکننده‌ها می‌توانند به الیاف پارچه آسیب رسانده و باعث ضعیف شدن و پوسیدگی آن‌ها شوند. برخی از سفیدکننده‌ها می‌توانند باعث کوچک شدن پارچه شوند. پارچه‌های ظریف مانند ابریشم، پشم، کتان، حریر و بسیاری از پارچه‌های مصنوعی به دلیل بافت ظریف و حساس خود، بیشتر در معرض آسیب سفیدکننده‌ها قرار دارند.

برای اکثر پارچه‌های ظریف، شستشو با آب سرد و شوینده ملایم بهترین گزینه است. برای از بین بردن لکه‌ها، می‌توانید از لکه‌برهای مخصوص پارچه‌های ظریف استفاده کنید. جوش شیرین یک پاک‌کننده طبیعی است که می‌تواند لکه‌ها را از بین ببرد و بوی بد را از بین ببرد. سرکه سفید یک ضدعفونی‌کننده طبیعی است که می‌تواند برای از بین بردن لکه‌ها و بوی بد استفاده شود.

آب لیمو یک سفیدکننده طبیعی است که می‌تواند برای از بین بردن لکه‌های زرد استفاده شود. قبل از استفاده از هر محصولی روی پارچه، حتماً برچسب مراقبتی لباس را مطالعه کنید و در یک قسمت کوچک و نامرئی از پارچه تست کنید تا از عدم آسیب دیدن پارچه اطمینان حاصل کنید. برای حفظ عمر و زیبایی پارچه‌های ظریف، بهتر است از سفیدکننده‌های قوی اجتناب کرده و از روش‌های ملایم‌تر و طبیعی برای تمیز کردن آن‌ها استفاده کنید.
بیشتر بدانید: روش های پاک کردن لکه وایتکس از روی لباس

سطوح چوبی

استفاده از وایتکس برای تمیز کردن سطوح چوبی به چند دلیل توصیه نمی‌شود. وایتکس می‌تواند رنگ چوب را تغییر دهد و باعث کمرنگ شدن یا تیرگی آن شود همچنین سفید کننده یک ماده قوی است که می‌تواند باعث خشک شدن چوب شود و در نتیجه احتمال ترک خوردن و آسیب دیدن سطح چوب را افزایش می‌دهد.

اگر سطح چوبی دارای روکش (مانند لاک یا روغن) باشد، وایتکس می‌تواند این روکش‌ها را خراب کند و باعث آسیب به ظاهر و دوام چوب شود. وایتکس بویی بسیار قوی دارد که ممکن است برای برخی افراد غیرقابل تحمل باشد. بهتر است برای تمیز کردن سطوح چوبی از محلول‌های مخصوص چوب یا کف‌پوش‌های ملایم استفاده کنید که باعث حفظ کیفیت و ظاهر چوب می‌شوند.

سطوح رنگ شده

وایتکس، به دلیل خاصیت قوی سفیدکنندگی و خورندگی، می‌تواند به سطوح رنگ شده آسیب جدی وارد کند. وایتکس می‌تواند رنگ را کمرنگ کرده، مات کند و حتی به طور کامل آن را از بین ببرد. این ماده شیمیایی می‌تواند به لایه زیرین رنگ نفوذ کرده و باعث خوردگی و آسیب به سطح شود. در برخی موارد، وایتکس می‌تواند باعث تغییر رنگ غیرمنتظره در سطح رنگ شده شود.

این محلول برای بسیاری از سطوح رنگ شده مناسب است و به آرامی آلودگی‌ها را پاک می‌کند. سرکه سفید خاصیت ضدعفونی‌کنندگی دارد و می‌تواند لکه‌ها را از بین ببرد. محلول آب و جوش شیرین این محلول برای تمیز کردن ملایم و ایمن سطوح رنگ شده بسیار مناسب است. می‌توانید از محصولات تجاری مخصوص تمیز کردن سطوح رنگ شده که در بازار موجود هستند، استفاده کنید.

چرم

سفیدکننده (وایتکس) به دلیل ترکیبات شیمیایی قوی خود، برای سطوح چرمی بسیار مضر است و می‌تواند آسیب‌های جدی به آن‌ها وارد کند. سفیدکننده می‌تواند رنگ طبیعی چرم را از بین ببرد و آن را کمرنگ یا زرد کند. این اتفاق به ویژه در چرم‌های روشن‌تر بیشتر رخ می‌دهد. سفیدکننده رطوبت طبیعی چرم را از بین می‌برد و باعث خشک شدن و ترک خوردگی آن می‌شود. این امر باعث کاهش طول عمر چرم و از دست دادن انعطاف‌پذیری آن می‌شود.
اگر می خواهید با روش های تمیز کردن مبل چرم آشنا شوید مقاله موجود در سایت لاجورد را مطالعه کنید.

ترکیبات شیمیایی قوی موجود در سفیدکننده، می‌توانند به بافت چرم آسیب رسانده و آن را شکننده کنند. پس از استفاده از سفیدکننده، ممکن است بوی نامطبوعی روی چرم باقی بماند که به سختی از بین می‌رود. برای تمیز کردن سطوح چرمی، بهتر است از محصولات مخصوص تمیزکننده چرم استفاده کنید. این محصولات به گونه‌ای فرموله شده‌اند که به چرم آسیب نرسانند و در عین حال آن را تمیز و براق کنند.